„Nie ma we mnie pragnienia zmiany. Jedynym moim pragnieniem jest, by zmienić ludzi, którzy chcą zmienić mnie. I jestem przekonany, że jedynym sposobem, by zmienić ludzi, jest ich zabicie. Moja dewiza to: Obrabować ich wszystkich, zgwałcić ich wszystkich i zabić ich wszystkich.
Carl Panzram
Prawdziwa historia poniżenia, okrutnej zemsty i kształtowania się potwora.
Jako jedenastolatek Carl Panzram włamał się do domu sąsiada i ukradł jabłka, ciasto oraz rewolwer. Ponieważ często stwarzał problemy, sąd postanowił go ukarać. W trakcie dwuletniego pobytu w domu poprawczym, chłopak był wielokrotnie bity, torturowany i poniżany, a także gwałcony.
W wieku piętnastu lat Carl skłamał na temat swojego wieku i wstąpił do armii, ale za kradzież koszarowych zapasów został zwolniony karnie i trafił do wojskowego więzienia. Panujący tam brutalny system ukształtował Carla na resztę życia. Mężczyzna znienawidził ludzi i zapałał żądzą zemsty.
Po opuszczeniu więzienia zaczął rabować, palić, gwałcić i mordować ludzi na dużą skalę. Mógł teraz wreszcie bez żadnych przeszkód prowadzić swoją kampanię terroru. W ten sposób stał się jednym z najokrutniejszych i najbardziej przerażających przestępców Ameryki.
UWAGA: Książka zawiera drastyczne opisy przemocy i wykorzystywania seksualnego. Sugerujemy, aby nie sięgały po nią osoby szczególnie wrażliwe na tego typu treści.”
(https://lubimyczytac.pl/ksiazka/5056467/zabic-wszystkich)
Carl Panzram nie ukrywał się ze swoimi zainteresowaniami: gwałt, morderstwa i alkohol. Były to trzy rzeczy, które dostarczały mu najintensywniejszych przeżyć, wyzwalały w nim swoistą radość i spełnienie. Często łączył je z różnymi innymi aktami przemocy oraz podpaleniami i kradzieżami. Był mężczyzną z wieloma tożsamościami, co w czasie gry rozpoczynał swą działalność, pozwalało mu pozostać w pewien sposób bezkarnym. Nawet jeżeli trafiał do więzienia, to nikt nie łączył go z innymi przestępstwami. Policja nie współpracowała ze sobą ściśle i nie podawała informacji do innych oddziałów i jurysdykcji.
Mężczyzna nie miał łatwego dzieciństwa, prawdopodobnie doznał również uszkodzenia mózgu podczas nieudolnej operacji przeprowadzanej przez jego ojca. Wpłynęła ona w szczególności na płat czołowy, w którym zlokalizowany jest ośrodek kontrolowania odruchów. Już jako dziecko Carl sprawiał problemy, wcześnie trafił do poprawczaka. Był to kolejny punkt zapalny w jego życiu, który zapoczątkował proces kształtowania jego charakteru i poglądów. Przemoc, której doznał podczas pobytu, pokazała mu w pokrętny sposób, że silni znęcają się nad innymi. Jeżeli ty pierwszy kogoś nie skrzywdzisz, on zrani Ciebie. Jego przeżycia nie tłumaczą czynów, których dokonał. Nie mogą ich wymazać i sprawić, że machniemy na nie ręką i uznamy go za niewinnego. Pokazują jednak co ukształtowało Carla i doprowadziło do wielu śmierci.
W 100% potępiam czyny Panzrama. Uważam, że dokonał wielu okropnych przestępstw, w których zginęli niewinni, a inni zostali pokrzywdzeni, stracili bliskich. Carl jest jednak fascynującą osobą, a wielu psychiatrów na pewno chętnie by go zbadało. Ten mężczyzna święcie wierzył w swoje przekonania. Był szalenie inteligentny i sprytny, gdyż wielokrotnie wymykał się stróżom prawa i uciekał z zakładów karnych. Potrafił podporządkować sobie innych przestępców. Chociaż doznał wielu krzywd, to nigdy nie dał innym satysfakcji, by widzieli jego ból i łzy. Tylko raz, będąc już w stanie krytycznym, pozwolił sobie na chwilę słabości. Potrafił się uczyć i zdobywać nowe umiejętności, gdyż opanował pływanie jachtem, a nawet zdobył uznanie kapitana podczas pracy na statku. Był inteligentnym potworem, co stanowi jeszcze groźniejszą mieszankę.
Reportaż Ryana Greena czyta się bardzo szybko, pomimo licznych brutalnych opisów. Napisana jest suchym, rzeczowym językiem, bez dodatkowego upiększania. Czyny Carla nie potrzebują wzbogacania ich trudnym słownictwem, same w sobie są krwawe i przerażające.
Ocena: 4/5
Współpraca barterowa: Wielka Litera
0 comments